Bir öz eleştri ile başlayalım.
Türkiye'de hiç bir ırktan saf insanların bulunmadığı hepimizin malumu. hele hele ırkçılık karşıtı bir çizgide
duranlar bu gerçeği daha iyi bilir ve söylendiği gibi bu ülkedeki çeşitli etnik kökenden gelen insanlar 100
değil, bin yıldan fazladır bir arada yaşamakta.

Bu tarihini açıkça bildiğimiz son bin yılda biri ötekine ne dini inancını dayatmış, ne de sen şu dili konuşacaksın,
şunu konuşmayacaksın demiştir. herkes inancını yaşayıp, dilini konuştuğu halde ne biri ötekine düşman olmuş, ne
de biri ötekinden çekinmiş kendi

dilinden inancından dolayı.

ürkiye Cumhuriyeti tarihine baktığımızda örneğin kürtler, "bizi de aranıza alın, söz sizin konuştuğunuz dilden
 konuşacağız" diyerek herhangi bir sözleşmeye imza atarak bir yapıya dahil olmamışlardır. Onlar kendi anadilini
konuşurken osmanlı devleti vardır,her kürt tıpkı Türk kökenliler gibi askerliğini yapıp cephelerde osmanlı adına
 savaştı. daha milli mücadele hiç bir yerde başlamamışken ilk karşı koyuşu ortaya koyduklarında, kurtuluş savaşı'nın
 ve yeni kurulan bir Cumhuriyetin parçası olduklarında kendi ana dillerini konuşuyorlardı ve hiç kimsenin aklından
 kendi ana dillerini konuşmalarının başkaları tarafından bir sorun olarak algılanacağı geçmiyordu.

Ancakkısa bir süre sonra bazı devlet okullarına sadece saf Türk soyundan olanların alınmaya başlanması, bu
ülkede sadece saf Türk soyundan olanların haklarının bulunduğuna dair açıklamaların yapılmaya başlamasından
beri, bu kafalar Kürtlerin kendi ana dilinde konuşmasını sorun olarak gördüler ve bu konuda baskılar ve yasaklar
uyguladılar. isteyen olursa bu belgelerin örneklerini gönderebilirim.

İddia ettiğiniz gibi herkesin aynı dili konuştuğu bir ortamdan herkesin kendi dillerini konuşmak istediği bir
siyasal süreç yaşanmamıştır. kürtler devamlı olarak kendi anadillerini konuşmak istediler, konuştular ve örneğin
12 eylül cuntası gibi yönetimler bunu  devamlı sorun olarak gördüler. yani bu ne kürtlerin ortaya çıkardığı bir
 sorundur, ne de aniden ortaya çıkmıştır.

Sadece iki kişiden oluşan bir ailede bile sorunlar-çatışmalar hoş görüden sevgiden kaynaklanmaz, aksine tüm sorunlar
 hoş görüsüzlük, baskılar yüzünden ortayaçıkar. keza etnik çatışmalarda da aynı mantık söz konusudur. birinin
ötekinin diline , dinine saygı

 gösterdiği, hoşgörü gösterdiği toplumlarda etnik çatışmalar çıkmaz. tam tersine yasakların baskıların olduğu
 yerlerde kanlı etnik çatışmalar olur. Buna hem osmanlı tarihi, hem türkiye tarihi örnek gösterilebilir.

O yüzden bu ülkede gerçekten bir etnik çatışma istemiyorsanız, gerçekten ülkenin geleceği ile ilgili bu tür
 kaygılarınız varsa, değişik kökenlerin dilini, inancını,kültürünü yasaklayan - baskılayan uygulamalara karşı
çıkmanız gerekir. çünkü gerçekten çatışmaya neden olan şey budur, çünkü toplumları etnik çatışmalara götüren budur.

 SOLİN