Birinci cihan harbinin bitimi ile İstanbula gelen ve Kürt çevreleri ile ilişkiler kurarak bazı Kürt bölgelerinde çalışmalar yapan İngiliz Binbaşı Edward William Charles Noel Kürt Türk ilişkileri ile Türklerin Kürtlere yönelik politikaları hakkında ilginç tespitler elde etmiş ve bunu kitaplaştırmıştır.

Kürdistan 1919  isimli eserinde özellikle önemli konulara vurgu yapmıştır. Merkez varlık Türklerin elinde olduğu için Kürt varlığını her zaman inkar yolunu seçmişlerdir diyor ve şöyle devam ediyor.Bütün resmi raporlarda Kürt kelimesi yerine Müslüman kelimesini kullanmışlardır. Zaten Osmanlı kayıtlarında Kürtler kelimesi yerine arapçada Kürt anlamına gelen "Taife-i ekrad" kelimemesini tercih etmiş,ancak günlük yaşamda asla bu kelime ile beraber kürt kelimesini de kullanmamışlardır.

Ve yazısının devamında,Bütün Kürtçe yayınları yasaklayıp derneklerini kapattıklarını, yöneticilerini hapse attıklarını yazmıştır.

Daha öncesinde bir çok Kürt yurtseverinide idam etmişlerdi.1915 yılında Bir çok aileyi batı anadolu tarafına sürgün etmiş,   üstelik toplu değil değişik yerlere dağınık vaziyette yurtlarından koparmışlardı.Türkler arasına dağıtılarak eritilmesi talimatı verilmişti.
Amaç Kürtleri osmanlılaştırmak ve bu şekilde topraklarından uzaklaştırarak zayıf düşürmek istiyorlardı.Mütarekeden kısa bir zaman sonra iktidardaki Osmanlı Partisi(İttihat ve Terakki Cemiyeti) Kürtlere Osmanlı koruması altında bağımsızlık sözü verdi.Ancak Kürt liderler Türkleri çok iyi tanıdıkları için bu boş vaatlere inanmadılar.Bu yüzden Türkler bu projeden vaz geçmiş gibi görünselerde, izmir olaylarından sonra başka projeler ele almışlardır.Bu da eskidende sık sık uygulanan İslam kardeşliği projesidir. Amaçları Tehlike olarak algıladıkları Ermenilere karşı, islam birliği projesi ile Kürtleri yanlarına çekmekti. Bunun için Kürt aydın ve ileri gelenlerini değil,sadece cahil halk nezdinde bu propagandaları yapıyorlardı.İşlerin yolunda gitmesi içinde Aydın Kürtlerden mümkün oldukça uzak duruyorlardı.
İngilizlere sempati duyan İstanbuldaki  Bedirhaniler ile Seyyid Abdulkadir Geylani gibi Kürt eşrafı Türklerin bu propagandalarını engellemeye  çalışıyorlardı. Çünkü bu propagandanın cahil halk içinde etkili olabileceğini ve bunun da daha sonra Kürtleri Avrupa karşısında zor duruma düşüreceğini biliyorlardı.Bu önemli şahsiyetler çabalarının ingilizler tarafından desteklenmemesinden çok üzüntü duyuyorlardı.
İngilizlerde bu durumun farkındaydı , hatta Ermeni sorunundan daha çok güçlü olan Kürt ulusal sorununa  olan ilgisizliğimiz Bu meyanda  Ermeni sorununa  çok açık olan ilgi ve desteğimiz bu önemli şahsiyetlerin bize  epey sitem etmelerine neden olduklarını tiraf ediyorlardı.

Görüldüğü üzere tarihin her döneminde bazı realiteler bir takım siyasi ve politik oyunlarla çıkmaza sürüklenerek bunun faturasınında kimlere ödetildiğini tarih iyi bilir.