Spor gazeteciliği ve spor yazarlığı son zamanların en popüler mesleği haline gelmiş olup geniş kitlelere hitap etmektedir. Nedeni ise Özellikle futbolun ve diğer spor dallarının iletişim çağında bütün kitleler ulaşmasıdır. Bu gün en ilgisiz insandan okuma yazma bilmeyen insana kadar kime sorarsanız sorun mutlaka spor denilince Türkiye'deki büyük  kulüpler ile alanında belli bir yere gelmiş kişi ve takımları tanır hatta hakkında yorum yapabilir.

Özellikle futbolun, geniş halk kitleleri tarafından çok fazla ilgi görmesi ve spor yayınlarını yayınlamak için medya gruplarının aralarında kıyasıya yarışması, spor gazeteciliğinin popülaritesini arttırmıştır. Spor gazeteciliği son 15 yılda özellikle ticarileşme ve profesyonelleşmenin hâkimiyetiyle birlikte  asparagas haber üretmekte bir hayli mesafe kaydetmiştir.

Spor gazeteleri ile görsel medyadaki diğer spor servisleri özellikle traj  artırma  arzularını  spor etiğinin önüne çıkarınca  ortaya doğru habercilikten ziyade traj ve reyting savaşları çıkıyor dolayısıyla gazeteciliğin sorumlu olduğu kamu görevi yani hedef kitleyi doğru bilgilendirme ve kaliteli hizmet verilmesi görevini ikinci plana düşürmektedir.

Bazı gazeteler  öyle basite indirgenmiş ki  sanki gazetenin sür manşetini veya manşetini sadece sempatizanı olduğu takıma tahsis etmiştir. Öyleki, her gün manşetlerini süsleyen  takımı  amatör kümeden bir transfer yaptığında  tartışmasız manşette ve yılın transferi olarak lasne etmekte, ancak bir diğer takım  Avrupanın kalbur üstü futbolcularından birini alırken  ya haberi ikinci sayfadadır yada sürmanşetin ehemmiyetsiz bir yerindedir. İşte bunlar gazetecilik etiğini yok sayan sektörün bir numaralı aktörü durumundalar.

Aslı astarı olmayan haberlerle bir gazete daha satayım hesabıyla hem okurlarla alay etmekte hem de paralarını  çekmektedir. Gazeteci bir amme hizmeti yaptığını unutmamalı, hizmeti kendi traj ve reyting endişesinden önde tutmalıdır.

İleriki yazılarımızda buna benzer konulara daha detaylı değineceğiz.

Sport-men