KIRÎVÊ

Ax de were lê  were lê  were lê  lê...

Kırîvê vê sibê w’ezê  bi Çiyayê  Şengalê

Gola Simoqya diketim  îro gelî  di gelî  de

Di gelî de di gelî  de kirîvê lê  lê...

Minê bala xwe dabû ku vê sibekê keçka Simoqya

Li xwe kiriye kirasê sor î melesî çeka ebawî

Ebadayî di serî de

Xwe dabû devê gola Simoqya

Mîna kevoka şînordeka

Çemê Xabûrê di binî da hê kirîvê lê lê...

Kırîvê w’ez ketime bextê te

Tê vê sibekê bi dengê qebqeba heramî kewan e

Xwe berde pozê Şengala şewitî

Tê bi şêxa Şêxê Melekê Tawis ke

Were di ser derd û kulan re ramûsanekê

Bi ser can û cesedê kirîvê, min, xwe de berde kirîvê lê...

Kırîvê heger xêr be bila ji dê û bavê te re be

Heger gune be bila sedqa serê te be

Ez feqîrê we me kirîvê lê...

Îcar keçikê bang kir:

Kirîvo w’ezê jin im ne bi destê xwe me

Qurbana te, me talan neke

Ji xwe netirse, w’ez sond dixwum

Bi Şêx Adikê Melekê Tawis be

Hege w’ez mirim ji axa sarre me

Hege ez bimînim ji rih û can û cesedê

Kirîvê xwe re me kirîvo lo...

De ramûsanê me keçkê Êzîdiyan

Di xweşbûna sehera sibê...

Di azanya melê de kirîvo lo...

Sîng û berê min kara xezala

Min xeşimê min dilmezê

Min kevoka şînordeka Çemê Xabûrê hê kirîvo lo

De mîna fîncana qehwê ferfûrî ne

Dev û lêvê min mîna şekirê Amedê

Di devê cuhê de kazeskirî dicîne kirîvo lo...

De lo lo ax...[1]

KİRVE

Ah... Di gel oy... Gel oy... Gel oy oy...

Kirve!

Bu sabah Şengal dağından Sımokya gölüne inmişim ki

Vadi vadide açılmış, vadi vadide, vadi kirvem oy oy...

Baktım da!

Bu sabah Sımokya kızı, kırmızı desenli fistanı giyinmiş

Arkalıklı abayı da üstüne, güvercin gibi

Sımokya gölünün kenarına inmiş

Habur nehrinin yeşil ördeği misali

Sudaki yansıması, ah kirve oy oy...

Kirve!

Bahtına düşmüşüm

Bu sabah harami keklik ötüşüne

Yanası Şengal’in doruğuna çıkasın

Şeyhlerden Melek-i Tavus Şeyhinin hürmetine

Gel...Dert ve acıların üzerine

Ben kirvenin canı ve cesedine

Bir buse kondur, hey kirve oy oy...

Eğer hayır ise; Başının sadakası...

Kapınızdaki ben fakir(dilenci)e, kirve oy oy...

Bu kez kız söyler:

Kirve!

Kadınım ya (bilirsin), başıma buyruk değilim

Kurbanın olayım; endişelenme, (sevdamızdan yana) korkma!

Melek-i Tavus Şeyhim Hadi’nin başına yemin içerim

Öldüysem; kara toprağa

Kaldıysam; kirvemin ruhu, canı ve cesedineyim

Ah kirvem oy oy...

Kirve, bir bilsen!

Biz Yezidi kızlarının buseleri

Seherin güzelliğinde, sabah ezanı sesiyle, kirve oy...

Ben ceylan yavrusunun önü, göğsü

Ben Habur’un yeşil ördeği, güvercini

Çini fincanındaki kahve misali...

Dudaklarım, ağzım;

Kağıda sarılı Amed şekeri

Ki Yahudi –onu- ağzında çiğner...Kirve oy...

Ah...Kirve oy oy...Ah...[2]